«Είναι σαφές ότι για το Υπουργείο Παιδείας το Καλοκαίρι, είναι πάντοτε, χρόνος προετοιμασίας και προγραμματισμού [στρατηγικού και λειτουργικού] για όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Ο προγραμματισμός αφορά την λειτουργία του οργανισμού με την οποία προσδιορίζονται οι μελλοντικοί στόχοι, επιλέγεται η καταλληλότερη από τις εναλλακτικές πορείες προς αυτούς και προσδιορίζονται τα απαραίτητα μέσα, οι επιμέρους ενέργειες και η ανάπτυξη τους στο χρόνο, ώστε το Σεπτέμβριο τόσο σε εθνικό επίπεδο [στρατηγικός προγραμματισμός] όσο και σε τοπικό και σε επίπεδο σχολικής μονάδος [λειτουργικός προγραμματισμός] να ανοίξουν τα σχολεία/πανεπιστήμια με τα λιγότερα δυνατόν προβλήματα. Έως σήμερα δεν έχουν γίνει πολλά προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ άλλα έγιναν με «λάθος» τρόπο.
Συγκεκριμένα:
Από το Δεκέμβριο έχει βγει στη διαβούλευση κείμενο που αναφέρεται στην πρόθεση του Υπουργείου να καταργήσει τα Γραφεία Εκπαίδευσης. Τέλος Ιουλίου και τίποτε δεν έχει προχωρήσει, ενώ είναι διάχυτη η φημολογία ότι τα Γραφεία θα καταργηθούν από 31 Ιουλίου. Όμως, ούτε νομοθετική ρύθμιση έχει υπάρξει, ούτε είναι γνωστό πως και με ποιο τρόπο θα γίνει η κατάργηση, ούτε σε ποιους θα παραδώσουν οι Προϊστάμενοι Γραφείων, ούτε ποιος θα αναλάβει ως εκκαθαριστής αποδοχών των εκπαιδευτικών (σήμερα είναι οι προϊστάμενοι). Το διοικητικό σύστημα της εκπαίδευσης κινδυνεύει με κατάρρευση, πολλώ δε μάλλον, όταν ταυτόχρονα γίνονται κρίσεις διευθυντών με την μία εγκύκλιο να διαδέχεται την άλλη και με την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών να κάνουν ενστάσεις και να προσφεύγουν στα διοικητικά δικαστήρια σχετικά με τρόπο μοριοδότησής τους. Η «οργανωτική παθολογία» της σύγχυσης με τις διπλές, πολλαπλές και ενδεχομένως συγκρουόμενες εντολές από την ατελή διάρθρωση και κατανομή των αρμοδιοτήτων, την ασαφή και αόριστη διατύπωση των στόχων και των κριτηρίων συμπεριφοράς επιτείνεται και από την παρεμβολή των κομματικών εντολών. Έτσι το χάσμα διευρύνεται.
Οι κρίσεις στελεχών που τόσο πολύ διαφήμισε η κυβέρνηση θέλοντας να «περάσει προς τα έξω» την αντικειμενικότητα και την διαφάνεια [αλήθεια πως χάνουν τη σημασία τους οι λέξεις] ψηφίζοντας προς τούτο το Ν. 3848/2010 αποδείχτηκε προπέτασμα καπνού. Πριν καλά- καλά ο νόμος τυπωθεί, παραβιάστηκε σε όλες του σχεδόν τις διατάξεις είτε άμεσα είτε έμμεσα. Άμεσα με την έκδοση διευκρινιστικών εγκυκλίων
[ περίπτωση πειραματικών σχολείων κλπ, επιλογή σχολικών συμβούλων] και έμμεσα με την ερμηνεία διατάξεων από «υπαλλήλους» της διοίκησης που αντί να εφαρμόζουν τους νόμους προβαίνουν σε ερμηνείες ως «νομομαθείς», καταργώντας έτσι κάθε έννοια δικαίου. Η πρώτη εφαρμογή του νόμου στις κρίσεις των διευθυντών και των συμβούλων δείχνει το πρόσωπο μιας κυβέρνησης που δεν ήρθε να απλοποιήσει, δηλαδή να διατηρήσει τους κανόνες κάνοντάς τους περισσότερο αποτελεσματικούς, αλλά να απορυθμίσει δηλαδή να καταργήσει τους κανόνες προς όφελος των κομματικών φίλων αλλοιώνοντας το κοινωνικό σύστημα και τη δημοκρατική τάξη προς όφελος της κομματικής της πελατείας. Έτσι οι κρίσεις διενεργηθήκαν ανορθόδοξα. Προηγήθηκαν οι κρίσεις των διευθυντών σχολικών μονάδων και έπονται των σχολικών συμβούλων, ακριβώς αντίθετα από αυτό που προβλέπει ο νόμος 3848/2010 που η ίδια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ψήφισε. Γιατί άραγε; Ποιες σκοπιμότητες το επέβαλαν.
Οι περίφημες συνεντεύξεις, [μελέτη περίπτωσης] οι ερωτήσεις των οποίων κυκλοφορούσαν στο διαδύκτιο ένα μήνα πριν, με τις αντίστοιχες απαντήσεις από τα «φερέφωνα» του Υπουργείου Παιδείας και οι οποίες θα έκαναν τη συνέντευξη δημοκρατικότερη, αποδείχτηκε πως είχε σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων [ δημοκρατική επίφαση ] με απώτερο σκοπό το βόλεμα των ημετέρων. Άλλωστε οι απαντήσεις δινόταν στα «ώτα μη ακουώντων». Τα μέλη των επιτροπών επιλογής τα οποία είχαν επιλεγεί «αξιοκρατικά» για να παίξουν ένα ρόλο χωρίς ρόλο διεκπεραίωσαν το έργο τους. Το σενάριο όμως κατέληξε σε ταινία τρόμου[1]. Για να συμπεριληφθεί μια κινηματογραφική ταινία στην κατηγορία του τρόμου πρέπει να πληροί κάποιο από τα ακόλουθα στοιχεία..
Πρέπει να δημιουργεί στο θεατή φόβο, ανατριχίλα και μερικές φορές ακόμα και αηδία. Με απλά λόγια, οι ταινίες που σε κάποιο σημείο τους σας αναγκάσανε να γυρίσετε αλλού το βλέμμα σας, διατηρούν επάξια τον όρο της «ταινίας τρόμου». Στη περίπτωσή μας ο Άλφρεντ Χίτσκοκ θα ένοιωθε πιστεύω άβολα. Όταν τα κείμενα των συνεντεύξεων απομαγνητοφωνηθούν και βγουν στον αέρα θα γελάσει κάθε πικραμένος. Αυτό αξίζει αλήθεια να γίνει θέμα διδακτορικού με ερευνητικό πεδίο την ποιοτική ανάλυση των συνεντεύξεων. Να μια καλή πρόταση για του επίδοξους διδάκτορες της κυβερνητικής παράταξης.
Με τη μελέτη περίπτωσης και την ηλεκτρονική καταγραφή (μαγνητοφώνηση) που πραγματοποίησαν τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, έδειξαν σε όλους ότι οι «άριστοι» Δ/ντές είναι οι αρεστοί συγκεκριμένου πολιτικού χώρου.
Επίσης, προωθούνται αλλαγές στην ύλη μαθημάτων και στο πρόγραμμα σπουδών στην Α΄ Λυκείου και εισάγονται νέα μαθήματα της Ερευνητικής Εργασίας (project), χωρίς να έχουν γίνει γνωστές στην εκπαιδευτική κοινότητα λεπτομέρειες του τρόπου εφαρμογής και αξιολόγησης. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν το Υπουργείο έχει ανακοινώσει ότι το «μάθημα» αυτό θα συμμετέχει (πώς και με ποια βαρύτητα αλήθεια;) στο βαθμό πρόσβασης στα ΑΕΙ.
Η διαδικασία εκτύπωσης σχολικών βιβλίων είναι ανύπαρκτη και είναι σχεδόν βέβαιο ότι το Σεπτέμβριο τα βιβλία δεν θα είναι στα σχολεία.
[ Ίσως είναι στη Κίνα ποιος ξέρει;]
Η Εισαγωγική Επιμόρφωση των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών πριν την έναρξη των μαθημάτων φαίνεται ότι θα παραμείνει μία ακόμη ανεκπλήρωτη εξαγγελία. [Μπορεί να γίνει τον Απρίλιο όπως κατά την περσινή σχολική χρονιά]
Και αυτά τα επισημαίνουμε σήμερα γιατί, όχι μόνο δεν θέλουμε να κάνουμε την εκ των υστέρων εύκολη κριτική, αλλά για να δείξουμε ένα δρόμο για την εύρυθμη λειτουργία της εκπαίδευσης.
Είναι αδιανόητο, εν μέσω κρίσης που ο ελληνικός λαός πληρώνει με την αποστέρηση των αποδοχών και η ελληνική οικογένεια δοκιμάζεται να έχουμε από το Σεπτέμβριο όλη την εκπαιδευτική κοινότητα στο πόδι, Πανεπιστήμια έτοιμα να κλείσουν και σχολεία, που θα υπολειτουργούν, με μαθητές ανάστατους, χωρίς βιβλία και χωρίς εκπαιδευτικούς λειτουργούς στη θέση τους».
Ποιος θα μας σώσει από τους επίδοξους «σωτήρες»
[1] Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οι ταινίες τρόμου δημιουργούνται με σκοπό να προκαλέσουν φόβο, αποστροφή ή τρόμο στο θεατή. Η πλοκή αυτών των ταινιών συνήθως αφορά βαμπίρ, χόμπι, μούμιες, τέρατα, κατά συρροήν δολοφόνους και άλλους χαρακτήρες που μπορούν να προκαλέσουν φόβο. Στα πρώτα χρόνια του κινηματογράφου, τα σενάρια των ταινιών τρόμου εμπνέονταν από χαρακτήρες και ιστορίες της κλασσικής λογοτεχνίας όπως ο Δράκουλας ο Φρανκενστάιν, Η Μούμια, Το Φάντασμα της Όπερας και άλλα.
Οι ταινίες τρόμου έχουν κατηγορηθεί για την ωμή τους βία.
