Το Υπουργείο Παιδείας για να αντιμετωπίσει τα χιλιάδες κενά που θα δημιουργηθούν εξαγγέλλει την συγχώνευση – κατάργηση σχολικών μονάδων. Όλοι γνωρίζουν ότι σε μια τυπική συγχώνευση 2 σχολικών μονάδων, με δεδομένο ότι θα λειτουργούν στο όριο της χωρητικότητας(όριο των 30 μαθητών ανά τμήμα στην δευτεροβάθμια - 25 στην πρωτοβάθμια) χάνεται το 20% των οργανικών θέσεων τουλάχιστον και βέβαια μειώνεται ο αριθμός των τμημάτων.
Απορεί κανείς για την υπουργική υποκρισία, με την οποία βαπτίζεται ως «παιδαγωγικό κριτήριο» η απαίτηση να στοιβαχτούν οι μαθητές στις αίθουσες προκειμένου το «νέο σχολείο» να κοστίζει φτηνότερα.
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Ωστόσο πρέπει να πάρουμε υπόψη και μια άλλη πλευρά της επικοινωνιακής τακτικής του Υπουργείου Παιδείας στο θέμα των συγχωνεύσεων που στοχεύει στο να αδυνατίσει τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών. Το Υπουργείο Παιδείας με τη συνδρομή διαφόρων «προθύμων» διακινητών της πολιτικής του εστιάζει στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλοί εκπαιδευτικοί οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να καλύπτουν το ωράριό τους σε 2 και 3 σχολεία. Αφήνει να εννοηθεί ότι με τη δημιουργία μεγάλων σχολικών μονάδων αυτό το πρόβλημα θα λυθεί και όλοι οι εκπαιδευτικοί θα καλύπτουν το σύνολο του ωραρίου τους σε μια σχολική μονάδα και δεν θα αναγκάζονται να «τρέχουν» σε πολλά σχολεία. Με λίγα λόγια κλείνει το μάτι στους ξενόγλωσσους εκπαιδευτικούς, στους εκπαιδευτικούς καλλιτεχνικών μαθημάτων, στους εκπαιδευτικούς πληροφορικής και σε άλλες ειδικότητες που δεν καλύπτουν ωράριο σε μια σχολική μονάδα. Να το πούμε καθαρά: Το Υπουργείο Παιδείας και στο θέμα αυτό χρησιμοποιεί τη γλώσσα του Αισώπου και της Χαλιμάς. Γιατί μπορεί με τη δημιουργία μεγάλων σχολικών μονάδων κάποιοι ελάχιστοι εκπαιδευτικοί των παραπάνω ειδικοτήτων να βρουν «στέγη» σε ένα σχολείο αλλά οι περισσότεροι θα χάσουν κάθε «στέγη». Οι συγχωνεύσεις θα μειώσουν δραστικά τα τμήματα με αποτέλεσμα αρκετοί εκπαιδευτικοί να περισσεύουν και να μην υπάρχει σχολείο γι αυτούς παρά μόνο σε άλλα ΠΥΣΔΕ – ΠΥΣΠΕ, ή και σε άλλους νομούς (αυτά προβλέπει ο νέος νόμος για τις μετακινήσεις, διαθέσεις εκπαιδευτικών).
Και κάτι ακόμη. Είναι σίγουρο ότι το Υπουργείο Παιδείας, στα πλαίσια των επικοινωνιακών ελιγμών για την εξαγορά της συναίνεσης της κοινής γνώμης, θα παρουσιάσει κάποιες περιπτώσεις σχολείων που δύσκολα θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει κανείς για τη μη συγχώνευσή τους είτε λόγω του πολύ μικρού αριθμού μαθητών όταν δίπλα τους υπάρχει και άλλο σχολείο, είτε λόγω της στέγασης σε πολύ κακό κτίριο είτε για κάποιους άλλους λόγους. Στο ζήτημα αυτό πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο στο μυαλό μας ότι η προβολή τέτοιων περιπτώσεων δεν γίνεται σε καμιά περίπτωση γιατί το Υπουργείο Παιδείας μοχθεί για τη λύση υπαρκτών προβλημάτων σχολικών μονάδων. Απλά χρησιμοποιείται ως δούρειος ίππος, ως προπέτασμα καπνού για να καλυφθεί η βασική κατεύθυνση για τη δημιουργία των φθηνών μαζικών σχολείων του Καλλικράτη που θα καλύπτουν μέρος των λειτουργικών τους δαπανών από χορηγούς γονείς (πληρώστε για θέρμανση, για φύλακα, για καθαρίστρια, για επισκευή των υπολογιστών και των διαδραστικών πινάκων που χάλασαν κλπ) και άλλους χορηγούς που καιροφυλακτούν.
Απορεί κανείς για την υπουργική υποκρισία, με την οποία βαπτίζεται ως «παιδαγωγικό κριτήριο» η απαίτηση να στοιβαχτούν οι μαθητές στις αίθουσες προκειμένου το «νέο σχολείο» να κοστίζει φτηνότερα.
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Ωστόσο πρέπει να πάρουμε υπόψη και μια άλλη πλευρά της επικοινωνιακής τακτικής του Υπουργείου Παιδείας στο θέμα των συγχωνεύσεων που στοχεύει στο να αδυνατίσει τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών. Το Υπουργείο Παιδείας με τη συνδρομή διαφόρων «προθύμων» διακινητών της πολιτικής του εστιάζει στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλοί εκπαιδευτικοί οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να καλύπτουν το ωράριό τους σε 2 και 3 σχολεία. Αφήνει να εννοηθεί ότι με τη δημιουργία μεγάλων σχολικών μονάδων αυτό το πρόβλημα θα λυθεί και όλοι οι εκπαιδευτικοί θα καλύπτουν το σύνολο του ωραρίου τους σε μια σχολική μονάδα και δεν θα αναγκάζονται να «τρέχουν» σε πολλά σχολεία. Με λίγα λόγια κλείνει το μάτι στους ξενόγλωσσους εκπαιδευτικούς, στους εκπαιδευτικούς καλλιτεχνικών μαθημάτων, στους εκπαιδευτικούς πληροφορικής και σε άλλες ειδικότητες που δεν καλύπτουν ωράριο σε μια σχολική μονάδα. Να το πούμε καθαρά: Το Υπουργείο Παιδείας και στο θέμα αυτό χρησιμοποιεί τη γλώσσα του Αισώπου και της Χαλιμάς. Γιατί μπορεί με τη δημιουργία μεγάλων σχολικών μονάδων κάποιοι ελάχιστοι εκπαιδευτικοί των παραπάνω ειδικοτήτων να βρουν «στέγη» σε ένα σχολείο αλλά οι περισσότεροι θα χάσουν κάθε «στέγη». Οι συγχωνεύσεις θα μειώσουν δραστικά τα τμήματα με αποτέλεσμα αρκετοί εκπαιδευτικοί να περισσεύουν και να μην υπάρχει σχολείο γι αυτούς παρά μόνο σε άλλα ΠΥΣΔΕ – ΠΥΣΠΕ, ή και σε άλλους νομούς (αυτά προβλέπει ο νέος νόμος για τις μετακινήσεις, διαθέσεις εκπαιδευτικών).
Και κάτι ακόμη. Είναι σίγουρο ότι το Υπουργείο Παιδείας, στα πλαίσια των επικοινωνιακών ελιγμών για την εξαγορά της συναίνεσης της κοινής γνώμης, θα παρουσιάσει κάποιες περιπτώσεις σχολείων που δύσκολα θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει κανείς για τη μη συγχώνευσή τους είτε λόγω του πολύ μικρού αριθμού μαθητών όταν δίπλα τους υπάρχει και άλλο σχολείο, είτε λόγω της στέγασης σε πολύ κακό κτίριο είτε για κάποιους άλλους λόγους. Στο ζήτημα αυτό πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο στο μυαλό μας ότι η προβολή τέτοιων περιπτώσεων δεν γίνεται σε καμιά περίπτωση γιατί το Υπουργείο Παιδείας μοχθεί για τη λύση υπαρκτών προβλημάτων σχολικών μονάδων. Απλά χρησιμοποιείται ως δούρειος ίππος, ως προπέτασμα καπνού για να καλυφθεί η βασική κατεύθυνση για τη δημιουργία των φθηνών μαζικών σχολείων του Καλλικράτη που θα καλύπτουν μέρος των λειτουργικών τους δαπανών από χορηγούς γονείς (πληρώστε για θέρμανση, για φύλακα, για καθαρίστρια, για επισκευή των υπολογιστών και των διαδραστικών πινάκων που χάλασαν κλπ) και άλλους χορηγούς που καιροφυλακτούν.
Πηγή : Alfavita
