Τα αποτελέσματα των
εκλογών τις 6ης Μαΐου ήταν αναμφίβολα το τέλος της πορείας των κομμάτων της μεταπολίτευεσης.
Μιας πορείας που ξεκίνησε με στοιχεία εθνοαπελευθερωτισμού και κατέληξε στην υποδούλωση του τόπου στα συντεχνιακά συμφέροντα, στην οικογενειοκρατία και στη διάσπαση του κοινωνικού ιστού μέσω της ανεργίας και της επικείμενης μάχης γενεών.
Υπήρξαν πολλές στάσεις σημαντικές σ'αυτή τη φθίνουσα πορεία. Δε θα αναφερθούμε στα γεγονότα των δεκαετιών '80 κι '90, που είναι λίγο πολύ γνωστά αλλά και μακρινά ταυτόχρονα.
Θα σταθούμε στη φάση της εισδοχής της Ελλάδας στο €, μιας εισδοχής που βασίστηκε στο μαγείρεμα των οικονομικών στοιχείων με τη συνδρομή της Goldman Sachs ("οικονομία τραβεστί") και στην απαράδεκτη-εξωπραγματική ισοτιμία €-δραχμής.
Θα σταθούμε στην πολιτική αλλαγή του '04, που ο ελληνικός λαός αηδιασμένος από τις λογικές του πελατειακού κράτους, της μίζας και της αναξιοκρατίας και σ'ένα εξευρωπαϊσμένο-οικουμενικό πλαίσιο που διαμόρφωσε η διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα (που κι αυτοί αποδείχτηκαν μιας πρώτης τάξεως οικονομικό σκάνδαλο) εξέλεξε τη ΝΔ με σκοπό την επανίδρυση του κράτους. Αντ'αυτής, είχαμε τη συνέχιση της λογικής των διορισμών, των ρουσφετιών σε συντεχνίες κτλ.
Θα σταθούμε στο '09, όπου ο λαός απηυδισμένος επέλεξε τον κο "λεφτά υπάρχουν", εναποθέτοντας επί ματαίω όπως αποδείχτηκε τις τελευταίες ελπίδες του στον κο Παπανδρέου, με τα γνωστά εν συνεχεία αποτελέσματα.
Όλα τα παραπάνω είχαν κι έχουν μια κοινή συνισταμένη: αυτή της αδυναμίας σύγκρουσης των κομμάτων της μεταπολίτευσης με τις πελατειακές λογικές, τις συντεχνίες, τη λογική του νεποτισμού, την αλαζονεία. Την αδυναμία με λίγα λόγια σύγκρουσης με τον εαυτό τους.
Στο πλαίσιο αυτό οι φιλελεύθερες δυνάμεις του τόπου προσπαθούσαν επί ματαίω να εμβολιάσουν και να ακυρώσουν το λαϊκισμό, να ανακόψουν τη φθίνουσα πορεία του τόπου με τις προτάσεις της κοινής λογικής, αυτές που υπηρετούν την ελευθερία ανάπτυξης της προσωπικότητας, τον ανθρωπισμό.
Την ίδια στιγμή όμως, οι όποιοι σχηματισμοί εμφανίζονταν κι εμφανίζονται να εκφράζουν το φιλελευθερισμό αδυνατούσαν κι αδυνατούν να πείσουν την κοινωνία, καθότι ήταν χτισμένες με υλικά που δεν πείθουν, με πρόσωπα δηλαδή που είτε έχουν υπηρετήσει το πελατειακό κράτος είτε επιδιώκουν να το επαναφλέξουν.
Είναι σαφές λοιπόν ότι ο χώρος του πατριωτικού φιλελευθερισμού πρέπει να επανασυγκροτηθεί και να επανενωθεί.
Να αναδιατυπωθούν οι αρχές και οι αξίες της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, της οικουμενικότητας του ελληνισμού, της ενίσχυσης της τοπικής-εθνικής οικονομίας.
Να ξεκινήσει η επανεκκίνηση της οικονομίας μακριά από τη λογική των επιδοτήσεων, μακριά από τη λογική των κουμπάρων.
Να επικρατήσει επιτέλους η κοινή λογική στη διαχείριση των κοινών, με καταμερισμό, λογοδοσία, αξιολόγηση.
Να κάνουμε τις εδώ και 30 χρόνια σχολάζουσες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, χωρίς να χρειάζεται να μας τις επιβάλλουν έξωθεν με μνημόνια κι εκβιασμούς.
Να απαντήσουμε σ'όσους προσβάλλουν την Ελλάδα αναδεικνύοντας την οικουμενικότητα του ελληνισμού.
Είναι σαφές ότι για να γίνουν όλα τα παραπάνω προϋποθέτει αλλαγή ηγεσιών, αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή των όρων του παιχνιδιού.
Απαιτείται άνοιγμα στην κοινωνία και κατανόηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει από ανθρώπους με ευήκοα ώτα.
Μακριά από αλαζονείες, μακριά από μεσσιανισμούς.
Με συλλογικότητα και με εμπιστοσύνη.
Μιας πορείας που ξεκίνησε με στοιχεία εθνοαπελευθερωτισμού και κατέληξε στην υποδούλωση του τόπου στα συντεχνιακά συμφέροντα, στην οικογενειοκρατία και στη διάσπαση του κοινωνικού ιστού μέσω της ανεργίας και της επικείμενης μάχης γενεών.
Υπήρξαν πολλές στάσεις σημαντικές σ'αυτή τη φθίνουσα πορεία. Δε θα αναφερθούμε στα γεγονότα των δεκαετιών '80 κι '90, που είναι λίγο πολύ γνωστά αλλά και μακρινά ταυτόχρονα.
Θα σταθούμε στη φάση της εισδοχής της Ελλάδας στο €, μιας εισδοχής που βασίστηκε στο μαγείρεμα των οικονομικών στοιχείων με τη συνδρομή της Goldman Sachs ("οικονομία τραβεστί") και στην απαράδεκτη-εξωπραγματική ισοτιμία €-δραχμής.
Θα σταθούμε στην πολιτική αλλαγή του '04, που ο ελληνικός λαός αηδιασμένος από τις λογικές του πελατειακού κράτους, της μίζας και της αναξιοκρατίας και σ'ένα εξευρωπαϊσμένο-οικουμενικό πλαίσιο που διαμόρφωσε η διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα (που κι αυτοί αποδείχτηκαν μιας πρώτης τάξεως οικονομικό σκάνδαλο) εξέλεξε τη ΝΔ με σκοπό την επανίδρυση του κράτους. Αντ'αυτής, είχαμε τη συνέχιση της λογικής των διορισμών, των ρουσφετιών σε συντεχνίες κτλ.
Θα σταθούμε στο '09, όπου ο λαός απηυδισμένος επέλεξε τον κο "λεφτά υπάρχουν", εναποθέτοντας επί ματαίω όπως αποδείχτηκε τις τελευταίες ελπίδες του στον κο Παπανδρέου, με τα γνωστά εν συνεχεία αποτελέσματα.
Όλα τα παραπάνω είχαν κι έχουν μια κοινή συνισταμένη: αυτή της αδυναμίας σύγκρουσης των κομμάτων της μεταπολίτευσης με τις πελατειακές λογικές, τις συντεχνίες, τη λογική του νεποτισμού, την αλαζονεία. Την αδυναμία με λίγα λόγια σύγκρουσης με τον εαυτό τους.
Στο πλαίσιο αυτό οι φιλελεύθερες δυνάμεις του τόπου προσπαθούσαν επί ματαίω να εμβολιάσουν και να ακυρώσουν το λαϊκισμό, να ανακόψουν τη φθίνουσα πορεία του τόπου με τις προτάσεις της κοινής λογικής, αυτές που υπηρετούν την ελευθερία ανάπτυξης της προσωπικότητας, τον ανθρωπισμό.
Την ίδια στιγμή όμως, οι όποιοι σχηματισμοί εμφανίζονταν κι εμφανίζονται να εκφράζουν το φιλελευθερισμό αδυνατούσαν κι αδυνατούν να πείσουν την κοινωνία, καθότι ήταν χτισμένες με υλικά που δεν πείθουν, με πρόσωπα δηλαδή που είτε έχουν υπηρετήσει το πελατειακό κράτος είτε επιδιώκουν να το επαναφλέξουν.
Είναι σαφές λοιπόν ότι ο χώρος του πατριωτικού φιλελευθερισμού πρέπει να επανασυγκροτηθεί και να επανενωθεί.
Να αναδιατυπωθούν οι αρχές και οι αξίες της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, της οικουμενικότητας του ελληνισμού, της ενίσχυσης της τοπικής-εθνικής οικονομίας.
Να ξεκινήσει η επανεκκίνηση της οικονομίας μακριά από τη λογική των επιδοτήσεων, μακριά από τη λογική των κουμπάρων.
Να επικρατήσει επιτέλους η κοινή λογική στη διαχείριση των κοινών, με καταμερισμό, λογοδοσία, αξιολόγηση.
Να κάνουμε τις εδώ και 30 χρόνια σχολάζουσες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, χωρίς να χρειάζεται να μας τις επιβάλλουν έξωθεν με μνημόνια κι εκβιασμούς.
Να απαντήσουμε σ'όσους προσβάλλουν την Ελλάδα αναδεικνύοντας την οικουμενικότητα του ελληνισμού.
Είναι σαφές ότι για να γίνουν όλα τα παραπάνω προϋποθέτει αλλαγή ηγεσιών, αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή των όρων του παιχνιδιού.
Απαιτείται άνοιγμα στην κοινωνία και κατανόηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει από ανθρώπους με ευήκοα ώτα.
Μακριά από αλαζονείες, μακριά από μεσσιανισμούς.
Με συλλογικότητα και με εμπιστοσύνη.
